به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، مهرداد بهار پنجمین فرزند محمدتقی بهار به نام «مالک الشعار» است که در 19 مهر 1308 به دنیا آمد و در 31 آبان 1373 در سن 65 سالگی درگذشت. . او در 21 سالگی پدرش را از دست داد.
حوزه اصلی پژوهش بهار اساطیر و ادیان ایر، است که در این زمینه به مب، هندواروپایی، تنوع ادیان و آیین های ایران باستان و تأثیر اساطیر و مذاهب بین النهرین بر برخی از آنها تأکید و توجه بیشتری دارد. از مهم ترین آثار بهار می توان به «فرهنگ بندهش»، «فرهنگ گزیده ای از زادسپرم»، «اسطوره شناسی ایر، و مقالاتی درباره فرهنگ ایران» و «ادیان آسیایی» و همچنین چند کتاب کودک اشاره کرد.
مهرداد بهار تحصیلات متوسطه خود را در مدرسه البرز تهران به پایان رساند و سپس در سال 1336 از دانشگاه تهران در رشته زبان و ادبیات ،ی لیسانس گرفت. بهار از محضر پدرش مالک الشعار و در دانشگاه تهران از اساتید بزرگی چون ابراهیم بوردود و بدیع ا،مان فورزانفر. وی ضمن تحصیل در دانشگاه تهران در فعالیت های سیاسی دانشجویی نیز شرکت می کرد و با گروه های چپ همکاری می کرد. پس از 7 مرداد 1332 به دلیل فعالیت سیاسی در دوران دانشجویی به مدت دو سال زند، شد. پس از اخذ مدرک لیسانس، در فروردین 1338 به ،ستان رفت و در دانشکده مطالعات شرق و آفریقا دانشگاه لندن به تحصیل زبان، فرهنگ و تاریخ ایران پیش از اسلام پرداخت. پس از اخذ مدرک فوق لیسانس، دو سال در لندن به تحقیق و پژوهش برای پایان نامه دکتری خود پرداخت و سپس به ایران آمد و دکترای خود را در رشته زبان شناسی و زبان های باست، دانشگاه تهران به پایان رساند. پس از آن به تحقیق و تدریس در اساطیر، فرهنگ و زبانهای ایر، مرکزی پرداخت و با وجود بیماری طول، تا چند هفته پیش از مرگ به این کار ادامه داد.
بهار پس از بازگشت به ایران به تحقیق در متون کهن و نگارش لغت نامه های پهلوی-،ی در بنیاد فرهنگ ایران پرداخت. وی همچنین در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آثاری در زمینه تاریخ حماسی ایران نوشت و همزمان استاد مدعو دانشگاه تهران بود و به تدریس ،ی میانه و اساطیر می پرداخت.
محمد میرشکرایی در مدخلی درباره بهار در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «بهار در تحقیقات و پژوهش های اسطوره ای و تاریخی، رویکردی تطبیقی \u200b\u200bو دیالکتیکی داشت و معتقد بود. بهار که فرهنگ و تاریخ ایران را باید به صورت تطبیقی \u200b\u200bبا فرهنگ و تاریخ ملل دیگر بررسی کرد، به ویژه اقوام و مردمان بومی همسایه از نظریه پردازی شوونیستی به شدت پر، می کرد و معتقد بود که فرهنگ ایر، آمیخته است. حاصل برخورد فرهنگ های هند و ایر، با فرهنگ های بومی و اقوام همسایه در شرق و غرب ایران است که قرن ها با یکدیگر در ارتباط بوده اند و در حقیقت بر یکدیگر تأثیر گذاشته اند بررسی بهار در تمدن ایران باستان، روش تحقیق علمی نوینی را در اختیار محققان و پژوهشگران جامعه قرار داده است.
بهار به فرهنگ ایر، بسیار دلبسته بود و آن را محترم می شمرد، اما زیاده روی نمی کرد. از ویژگی های آثار علمی او صراحت در ارزیابی و نقد آثار خود و دیگران است. او خواننده را سردرگم نگذاشت، بلکه بدون هیچ کنایه ای صحبت کرد و برداشت و قضاوت خود را در مورد آثار نوشت. هنر منحصر به فرد او ایجاد انگیزه برای نوشتن مقاله، کتاب و حتی مجلات یا خلق ایده ای بود که بعداً مثمر ثمر و مفید باشد. »
ایرج افشار نویسنده و پژوهشگر ایر، در کتاب «نادرکاران: درگذشت رجال فرهنگی و ادبی» درباره او نوشته است.هرداد بهار متواضع و عالمی کامل بود. ی،ی جایی برای شک و تردید در مورد چیزی که پیدا کرده باقی می گذارد. این گفته متفکرانه او در مقدمه بندهشان حکایت روحیه علمی و روش علمی اوست: «از زم، که زبان و فرهنگ ایران پیش از اسلام را شروع کردم، با بنده نیز آشنا شدم و کتاب خواندم. مقدار قابل توجهی از آن در حضور استاد بود و از آن زمان که در تلاش برای تهیه پایان نامه دکتری خود بودم، پایان نامه دکتری پروفسور بیلی را نیز به طور کامل خواندم و آن را با ترجمه آنکلساریا مقایسه کردم. اما هنوز کاستی های زیادی در درک من از باندان وجود دارد. فرهنگ لغت بندهشان حاصل این دوره مبارزه با بنده و عدم درک درست آن است... اما غلبه بر این غرور ریشه دار آرزوی من بوده و همیشه از مبارزه با این ص،ه های ش،ت ناپذیر لذت برده ام. با این حال، با وجود کیفیت ترجمه، من در این مورد چندان مطمئن نیستم. هنوز هم اسامی و کلمات ناخوانا و جملاتی با ترجمه سوال برانگیز در این ترجمه وجود دارد که همه آنها را با اندک نکته یا شبهه مشخص کرده ام... در انجام ترجمه به سادگی و وضوح متن توجه کردم. تا جایی که می توانم ترجمه کنم. اما آیا می توان نثر شریفی چون نثر پهلوی را به زبان ساده ،ی امروز بازگرداند و آن واژه های زیبای ،ی را که فرهنگی غنی و بدیع را در خود دارد کنار گذاشت...»
در این مورد بیشتر بخو،د:
پسر ملک الشعر بحر از سایه سنگین پدر پریشان شد!
داستان سانسور اشعار بهار
انتهای پیام/