یادداشت - اسنا
ما به خاک عادت کرده بودیم، اما هر از گاهی وارد بهشت \u200b\u200bمی شدیم و می گفتیم: «اگر مرا به خود نزدیک کنی».
دوباره درگیر خاک و آتش می شویم و روح می خوابد.
دیدن وجد تبعید.
گرفتار در قید نفس و دنیای بازی.
هوا، هوای حج ابراهیمی است، یاد غم و حسرت مینا و نفس لبیک.
اگر زمینی به او داد، خاک عرفات باشد...
من از مینا و البته فقط سنگ شیطان خوشم نمیاد.
شیطان آنقدر آزاردهنده است که حتی هنگام پرتاب سنگ هم سختی او بی حد و حصر است...
گاهی کتاب را ورق می زنید و موقعیت عجیب امام سجاد علیه السلام در حج و سپس حدیث شبلی و حقایق حج و باز هم دعای ابراهیم و طنین صدای آن حضرت. «اذان فی ناس» برای حج و پشیم،، امید است قبول کنی...
ای کاش یکی برای ما دعا می کرد ای کاش آدم که 70 بار طعم حج را چشید یا استاد حسین 25 بار یا امام سجاد علیه السلام صاحب حقایق حج و معجزه برای ما دعا می کرد. . برای آن روحی که پس از چشیدن سنگ های خانه خدا، طعم لمس را محدود کرد، به ذات «خداوند مردم را بر آن آفرید»، به خانه او، بهشت، بازگردد.
و البته در اینجا بهشت \u200b\u200bهشتم داریم که حرم های بهشتی در زیر پای آن قرار دارد. این یکی از بالاترین ک، ها در جهان است. وقتی این را احساس می کنیم به سمت شرق می رویم که درود و اظهار حسرت است.
حالا من با اهل کرامت زمین صحبت می کنم عزیزان! مردمی هستند که دلشان پر از هوای حج است و دلشان می خواهد به خانه خدا که هم سطح زمین مجاور خانه است نگاه کنند.
شاید شفاعت شما از جانب ما باشد.
برای رسیدن به حضرت حق در هوا به دنبال مستاجر باشید.
انتهای پیام/