به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، روستای والونق در بخش مرکزی شهرستان مرودشت در استان ، و در روستای رامگردیک واقع شده است. در این منطقه یک مقبره ص،ه ای شبیه آرامگاه شاهان هخامنشی (در نقش رستم) شناسایی شد که به اعتقاد باستان شناسان و محققان قدمت آن به پیش از هخامنشیان (پس از هخامنشیان) می رسد. این گورستان فاقد سرستون و تزئینات است و مشخص نیست متعلق به چه ،ی است.
مطالعات باستان شناس شاهرخ رزمجو متخصص عصر هخامنشی به همراه احسان احمدی نیا باستان شناس در مقاله ای با ،وان «صحنه دفن در دشت مردشت در دوره پیش از هخامنشی با بررسی آثار مدفونین». نشان می دهد که قدمت تدفین های سنگی به دوره قبل از هخامنشیان می رسد. در دشت مرودشت، مانند هر دوره یا مکان دیگری، اساساً به ،وان نوعی گورستان آبرومند برای اعضای خانواده های قدرتمند در سلسله مراتب اجتماعی ساخته و مورد استفاده قرار می گرفتند. قدرت آثاری که اعتبار، مشروعیت و قدرت آن را از یک سو در میان مردم بومی و دیگر قدرت های منطقه ای افزایش داد. از طرفی برای وارثان یک نسب اشرافی برای به دست آوردن اموال اجدادی و ادامه تسلط بر آن در آینده سند معتبری محسوب می شد.
سیاوش آریا، پژوهشگر میراث فرهنگی، بر اساس تحقیقات و پرس و جوهای خود معتقد است که مقبره ص،ه ای «والونک» بر اساس شواهد باستان شناسی خانواده های اصیل پارس و پاترش ها ساخته شده است، اما ما ،ی را با آن نمی شناسیم. باید بد،م که خاندان وراتداران وارثان هخامنشیان بوده و در آیین ها و اعتقادات خود از آنان پیروی می ،د و از سکه هایی که از خود به جای گذاشته اند و نام برخی از این فرمانروایان می توان اطلاعات بیشتری در مورد آنها به دست آورد.
مقبره های ص،ه ای دوران هخامنشی توسط داریوش بزرگ به سبک چهارستون (شالیبا یا صلیب) در کوه جنبیشت یا سه گنبد (سبک رستم) به وجود آمد و بعدها جانشینان او از این الگو پیروی ،د و مقبره هایی در رستم و پارس ساختند (تخت جمشید))) ساخته شده و به روش کنده کاری در نمای بقعه نوشته است: از بالای ص،ه به پایین سنگ های برآمده تا حدودی تسطیح شده، سپس از یک خط 26 متری زیر بالای قبر. ص،ه، کوه پدید آمد. با نما به عرض 10 متر تراشیده شد و 8 و نیم متر پایین آمد تا اینکه صلیب به پایان رسید و عرض نما دو برابر شد و دو شاخه وسط در ارتفاع حدود 7 متر بریده شد شاخه پایینی قطع شد و 6 متر و هشتاد سانتی متر دیگر پایین آمدند. (خاطره شاپور شهبازی)
مسیر رسیدن به گورستان والونکه دشوار است و بدون طناب تقریبا غیرممکن به نظر می رسد. سیاوش آریا حدود پنج ماه پیش توانست وارد این قبرستان شود، هرچند پس از گرفتن ع، از آن ارتفاع به شدت مجروح شد و حالا بعد از گذشت 5 ماه توانست از آنچه در این گورستان دیده بود بنویسد. وی از کتیبه های متعدد کشف شده در این گور با استفاده از سیمان خبر داد و نوشت: یکی از مشکلات پیش روی آثار تاریخی و فرهنگی واقع در روستاها و آبادی های دور از شهرها عدم رسیدگی به ادارات میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان ها است. فقدان بودجه و نیروی انس، در یگان حفاظت میراث فرهنگی، باعث شده است که و، میراث فرهنگی نتواند به درستی از این میراث حفاظت کند و این موضوع دست سودجویان از اموال تاریخی و فرهنگی را باز گذاشته است.
وی بر اساس مشاهدات خود نشان داد که ص،ه ها به بخش بزرگی از مقبره ص،ه ای «فلنک» نفوذ کرده و بخش های کوچکی از این بنا ش،ته شده است که می توان به درون خود مقبره اشاره کرد. از طرفی در داخل قبرستان نوشته های یادگاری را در سیمان پهن می کنند و اسپری می کنند.
این پژوهشگر میراث فرهنگی که اشاره می کند در ،داد 1403 توانسته وارد این مقبره شود، در توضیح خود می نویسد: «مقبره داخل بقعه بسیار ساده است در این مقبره با سنگ نوشته ساده و ابتدایی یا شاید نیمه کاره مواجه می شویم که مورد مطالعه علمی قرار نگرفته و در هیچ نوشته ای به آن اشاره نشده است. تعداد زیادی از باستان شناسان و پژوهشگران در مورد آنها اطلاع پیدا ،د که تاکنون هیچ محقق و دوستدار میراث فرهنگی به دلیل دشواری دسترسی به این مقبره غیرممکن بوده است و تنها یونس زارعی باستان شناس و کارمند پایگاه بین المللی پارس (تخت جمشید) در سال 1400 خورشیدی با طناب از این مقبره بالا رفت و از وجود این سنگ نبشته ها اطلاعی نداشت و تنها سنگ نوشته های کوچک و ناقص ورودی را تشخیص داد. گوردخمی در سمت چپ و بالای آن بسیار رنگ باخته است اما تصاویر سنگ نبشته ها را به اداره کل میراث فرهنگی استان ، و مسئول ثبت آثار تاریخی و کارشناسان نشان دادم و به آنها اطلاع دادم. شناسایی کتیبه های ص،ه ای متأسفانه اداره میراث فرهنگی استان این کتیبه ها را ثبت نکرده است. بهانه اداره میراث فرهنگی برای عدم ثبت قبرستان، سختی دسترسی به آن است. با نردبان و تج،ات لازم در تمام این سال ها توانستند قبرستان «والونیکا» را در فهرست آثار ملی به ثبت برسانند. شکی نیست که در این زمینه کاستی هایی وجود دارد.
در مورد تأخیر سنگ نگاره های جدید و شناسایی شده تا زم، که تحقیقات کارشناسی کامل انجام نشود، نمی توان بیش از این صحبت کرد، فقط می توان پیشنهاد کرد که تحقیقات و بررسی های باستان شناسی بیشتری انجام شود.
مربوط به دوره پس از هخامنشیان است و پیشنهاد شد که مورد مطالعه و بررسی بیشتر قرار گیرد.
انتهای پیام/